Pomnik
króla Władysława Łokietka

  

Pomnik króla Władysława Łokietka

Wędrówkę rozpoczynasz pod pomnikiem króla Władysława Łokietka. Choć początki Lipnicy sięgają XII wieku, kiedy założona została tu parafia, to oficjalnie jej powstanie datuje się na początek XIV wieku, kiedy to król dokonał lokacji miasta. 
Legenda mówi, że król założył miasto w podzięce za cudowne odnalezienie, gdyż zgubił się w lesie podczas polowania.

… Król był strudzony wielce gonitwą, więc rogiem swych dworzan przyzywał,
Trąbił jak niegdyś trębacz przed bitwą, a wiatr to wezwanie porywał.
Lecz cisza wokół wciąż głucha trwała, nie było dworzan, ni śladu sfory,
Lecz zaświtała nadzieja mała, bo znalazł krętą ścieżkę przez bory.
I tam, gdzie władcę lipa witała, monarsze słowa z powagą rzecze:
„Chcę by Lipnica miastem się stała”, a drzewo owo, swym mieczem siecze.
Król spisał prawa i przywileje i królewszczyzna była nadana,
Nowej Lipnicy otworzył dzieje, by odtąd była też – Murowana !

Znaczenie Lipnicy w Królestwie Polskim rosło bardzo szybko, co wynikało głównie z jej korzystnego położenia – przy jednym z najważniejszych politycznie i handlowo traktów drogowych Królestwa – tzw. Trakcie Węgierskim.
Od XIV wieku Lipnica intensywnie się rozwijała, a będąc typowo rzemieślniczo-kupieckim miasteczkiem, słynęła z licznych targów i jarmarków. Miasto, zwłaszcza w okresie średniowiecza, bogaciło się bardzo szybko, co powodowało intensywny napływ nowych mieszkańców.
Wpłynęło to oczywiście na jego zmianę przestrzenną; rozwijało się życie poza murami, których niewielkie pozostałości można do dziś oglądać na obrzeżach rynku. Miasto zaczęło rozwijać się w dwóch kierunkach – w stronę Wiśnicza, wzdłuż tzw. Potoku Górzańskiego powstało Przedmieście Górne. Jeśli spojrzysz na lewo od Pomnika Władysława Łokietka, za rzekę Uszwicę, to zobaczysz tzw. Przedmieście Dolne. Z czasem przedmieścia te przekształciły się w oddzielne wsie.