Matka Boska to stojąca młoda kobieta z długimi włosami. Trzyma nagie dzieciątko na lewej ręce. Nosi koronę, długą czerwoną suknię i złoty płaszcz w formie luźnej tkaniny. Płaszcz okrywa niemal całą sylwetkę kobiety, wygiętą typowo dla sztuki średniowiecznej. Głowa kobiety przechyla się w stronę lewego ramienia. Wąskie ramiona przechylają się w jej prawą stronę. Lewe biodro wygięte jest w jej lewą stronę. Sylwetka układa się w kształt przypominający dużą literę S. W sali muzeum rzeźbę ustawiono na drewnianym postumencie.

Na górnej części głowy spoczywa korona w formie obręczy. Jest złocona i zdobiona malowanym geometrycznym wzorem. To czarne linie, białe kropki, zielone i czerwone elipsy. Brązowe włosy spływają w starannie ułożonych puklach. Tył włosów osłania złota chusta. Łagodna, idealnie gładka twarz kobiety ma jasnoróżowy kolor. Czoło jest niezwykle wysokie. Zaczyna się od dolnej krawędzi korony. Brwi zaznaczono cienkimi jasnobrązowymi kreskami. Duże brązowe oczy spoglądają w bok. Nos jest prosty, delikatny. Zaokrąglone policzki mają wyraźne zaróżowienie. Usta z ledwo dostrzegalnym uśmiechem zaznaczono czerwoną farbą.