Kościół Grobu Matki Bożej
Świątynia znajduje się w miejscowości Brody, na stoku tak zwanej Góry Oliwnej. Została wzniesiona z bloków kamiennych w pierwszej połowie siedemnastego wieku według projektu architekta Pawła Baudarth’a. Budowla jest przykładem stylu manierystycznego. Styl ten cechuje bogactwo zdobień i rozmach. Przed frontową ścianą rozciąga się taras. Zamyka go ogrodzenie z kamiennymi figurami apostołów wykonanymi przez Tomasza Gałuszczyńskiego w tysiąc osiemset dwudziestym trzecim roku. Nawę kościoła, czyli część przeznaczoną dla wiernych, wzniesiono na planie prostokąta o wymiarach dwadzieścia trzy metry długości i osiemnaście metrów szerokości. Do frontowej ściany przylega niższy przedsionek, czyli kruchta na planie połowy elipsy. Do przeciwległej, tylnej ściany przylega niższa półkolista apsyda. Ściana ta jest od strony wschodniej.
Nawę nakrywa dwuspadowy dach z wieżyczką, tak zwaną sygnaturką. Jego szczyt znajduje się na wysokości dwudziestu jeden metrów. Wykonano go z dachówki ceramicznej. Kruchtę pokrywa blaszana kopuła z latarnią, czyli wieżyczką z otworami doświetlającymi wnętrze. Apsydę – blaszana kopuła półkolista.
W ścianie frontowej jest duże półokrągłe okno. Ściana ta ma trójkątne zwieńczenie. Jego szczyt zdobi figura Matki Bożej z Dzieciątkiem. Ściany boczne w dolnej połowie wzmacniają masywne przypory. Są to słupy przylegające do ścian. Nakryto je osobnym blaszanym daszkiem. Nad nim znajdują się okrągłe okna.
Wnętrze świątyni zawiera tak zwany grób Matki Bożej, ołtarz główny, dwa ołtarze boczne, galerię oraz wiele zdobień i malowideł. Na wprost wejścia, przy ścianie wschodniej umieszczone jest prostokątne podwyższenie. Na nim ustawiono sarkofag z figurą Matki Bożej Zaśniętej. Sarkofag jest obudowany. Przed nim znajduje się ściana oddzielająca go od nawy. Po jej prawej i lewej stronie są otwory wejściowe. Nad sarkofagiem wznosi się płaski dach na wysokości pięciu i pół metrów.
Na tym dachu ustawiono bogato zdobiony ołtarz z nastawą. Pochodzi on z przełomu osiemnastego i dziewiętnastego wieku. Jego autorem jest bernardyn Jan Nepomucen Tuliński. Głównym elementem nastawy jest figura Matki Bożej w błękitnym płaszczu i białej sukni, otoczonej złotymi promieniami.
Wokół figury znajdują się złocone i srebrzone ozdoby na niebieskim tle. Są to figury świętych i aniołów, kolumny, a także obłoki oraz wijące się gałęzie z liśćmi i kwiatami. Nad figurą Matki Bożej wznoszą się figury Boga Ojca i Chrystusa na tronach oraz Ducha Świętego w postaci gołębicy. Otaczają je złote promienie.
Galeria jest na wysokości ołtarza głównego. Biegnie przy trzech pozostałych ścianach. Ma w pełni zabudowaną balustradę z desek. Pokrywają ją malowidła. Sklepienie także zdobią malarskie sceny związane z życiem Matki Bożej. Część z nich wykonał w dziewiętnastym wieku Dydak Baturyna. Młodsza część pochodzi z lat tysiąc dziewięćset dwadzieścia trzy – dwadzieścia cztery. Jej autorem jest Karol Polityński.
