W prytworze (babińcu), na stropie w „ściętej” kopule, w ośmiobocznym polu obrazowym przedstawienie Pokrow Przeświętej Bogurodzicy, w wariancie ukazującym Matkę Bożą jako Opiekunkę i Patronkę Rusi. W górnej partii obrazu Bogurodzica ukazana w pełnej postaci, na obłoku z rozpostartym płaszczem i welonem. Niżej, w centrum kompozycji klęczący ŚŚ. Włodzimierz Wielki i Metropolita Iłarion, za nimi stoją Św. Księżna Olga oraz Kronikarz Nestor (obok diakona trzymającego biskupie rzezło). W dalszym planie postacie uosabiające naród. Pomiędzy nimi, po lewej ręce Bogurodzicy, postacie ŚŚ. Antoniego i Teodozego Peczerskich oraz ŚŚ. Męczenników Borysa i Gleba. Obraz nie jest opatrzony inskrypcjami. Na połaciach kopuły sylwetki Cherubinów. Na południowej ścianie babińca, w prostokątnym polu obrazowym kompozycja malarska „Ruś przyjmuje wiarę Chrystusową”, opatrzona inskrypcją w dolnej partii bordiury. Na obrazie ludzie świeccy zgromadzeni wokół nauczającego mnicha, stojącego na kamiennym progu chramu, przed anałojem (pulpitem), na którym Biblia. U jego stop strzaskany pogański idol. W tle, na wzgórzu panorama Kijowa. Na przeciwległej ścianie obraz w podobnym obramieniu: „O Jezusie bądź naszym gościem”. Scena we wnętrzu wiejskiej chaty. Rodzina zgromadzona wokół stołu, na którym bochen chleba i misa, zwraca się ku nawiedzającemu dom Chrystusowi. Profilowana balustrada chóru śpiewaczego ozdobiona jest trzema prostokątnymi obrazami. Na centralnym, para Aniołów w pokłonie, na obłoku, podtrzymuje szarfę z napisem „Chwała na wysokości Bogu”. Po stronie południowej przedstawienie „Św. Olga uczy wnuka Włodzimierza”. Księżna zasiada na fotelu ustawionym pod starym dębem. Tło pejzażowe, z sylwetką pałacu w głębi. Na kolanach Świętej rozłożona księga. Naprzeciw klęczący chłopiec – Św. Włodzimierz. Opodal kamienny obelisk zwieńczony krzyżem, obok którego rozbity pogański bożek. Przedstawienie po pn. stronie balustrady chóru oparte na ewangelicznej przypowieści o siewcy /Mt 13, 3-23; Mk 4, 3-20; Łk 8, 4-15/, osadzone jest w lokalnych realiach. Mężczyzna w tradycyjnym dla regionu odzieniu rozsiewa ziarno, które pada na kamienny ugór, między krzewy, na drogę i na żyzną ziemię. Część ziaren wydziobują ptaki. Za plecami rolnika pług i para odpoczywających wołów. W tle górzysty krajobraz z zabudowaniami gospodarczymi w bliższym planie. Na skrzydle drzwi prowadzących na chór trójramienny krzyż z ukośnym podnóżkiem. Na stropie ponad nawą gołębica – symbol Ducha Świętego, w promienistej glorii. Na połaciach „ściętej” kopuły, powyżej pendentywów, w owalnych medalionach wizerunki Ewangelistów, ukazanych w półpostaci, w ¾ profilu, w trakcie zapisywania ksiąg, z atrybutami (istotami o obliczach Tetramorfu): Św. Mateusz z postacią anioła, Św. Marek z postacią lwa, Św. Łukasz z postacią cielca (wołu), Św. Jan z postacią orła. Na pozostałych czterech połaciach kopuły obrazy całkowicie wypełniające ich powierzchnię, o kształcie trapezów. Na połaci pd. „Jezus gościem u Marii i Marty” /Łk 10, 38-42/. Scena zakomponowana w obszernym wnętrzu, z dużym oknem, za którym pejzaż górski. Chrystus zasiada przy stole nakrytym białym obrusem. Przed mim dzban i ryba na półmisku. Maria przyklęknęła u stóp Zbawiciela i przysłuchuje się jego słowom. Marta stojąc w pobliżu pieca, na którym gorejące palenisko i kociołek, zwraca się ku siostrze w geście napomnienia. Na połaci zach. „Jezus objawia się uczniom w drodze do Emaus” /Łk 24, 13-32/.

Sposób kształtowania malarskiej formy w kompozycjach figuralnych jest realistyczny, nacechowany ekspresją, o czytelnych relacjach pomiędzy przedstawionymi postaciami. Laserunki nakładane szerokimi, pewnymi pociągnięciami pędzla, przy zróżnicowanym walorze koloru lokalnego, nadają wrażenie oddziaływania silnego i punktowego zewnętrznego źródła światła. Oblicza postaci o indywidualnych cechach portretowych. Elementy ornamentalne i symboliczne kształtowane pod wpływem estetyki modernizmu. Cechy stylistyczne charakteryzują warsztat malarza o dużych umiejętnościach w zakresie techniki i kompozycji (mimo stosowania gotowych wzorów graficznych). Oryginalną cechą tego malarstwa jest osadzenie kilku scen biblijnych i alegorycznych w lokalnych realiach przełomu XIX i XX wieku (codzienne życie wsi, ubiór, rodzina, krajobraz), co stanowi cenny przekaz etnograficzny i etnologiczny.

Przegroda ołtarzowa – ikonostas, wykonana została na pocz. XIX w. dla cerkwi p.w. Archanioła Michała w Turzańsku. Posiada oryginalną, rzadko spotykaną strukturę, w której rozwinięcie ikonostasu stanowią dwa boczne kioty (ołtarze) mieszczące m.in. skrajne ikony rzędu namiestnego (po stronie pd. tzw. chramową, mówiącą o wezwaniu cerkwi, z wizerunkiem Archanioła Michała). Ramy ikonostasu i kiotów oraz ikony zostały przemalowywane i w 1898 r. (Josyf Bukowczyk). Ikony namiestne Bogurodzicy Hodigitrii i Chrystusa Pantokratora (flankujące carskie wrota) oraz 12 ikon świątecznych (skradzione), zastąpiono obrazami wykonanymi w 1982 r.

Ikonostas jest ramowy, wielostrefowy, o kompozycji osiowej i bogatym, snycerskim rozczłonkowaniu płaszczyzny. Ikony współczesne ramie (z wskazanymi wyjątkami). Podziały w poszczególnych rzędach mają formę architektoniczną i wzajemnie sobie odpowiadają. Detal snycerski (pełny i ażurowy) o przewadze form klasycystycznych i regencyjnych. Rama monochromatyczna – jasnoszara i niebieska (pierwotnie zapewne ciemnozielona, jak południowy kiot /po konserwacji/), snycerka złocona i srebrzona. Przewyższone belkowanie nad centralnym obrazem Deesis akcentuje oś pionową kompozycji. Poziome gzymsy pomiędzy rzędami gierowane powyżej kolumn i pilastrów. Nisze obrazowe obramione profilowanymi, złoconymi listwami, flankowane kolumnami (rząd Deesis), pilastrami (rząd namiestny) i konsolami (rząd prazdników). Predelle w formie architektonicznego cokołu. Łuki ponad carskimi i diakońskimi drzwiami. Ponad carskim wrotami szeroka, ośmioboczna ikona Ostatniej Wieczerzy. Nisze dla ikon Apostołów z Deesis (para postaci na każdej z 6 ikon) zamknięte zdwojonym łukiem. Rząd Proroków tworzą owalne kartusze w ażurowej, snycerskiej oprawie, zestawione w dwie grupy po trzy kartusze, flankujące sylwetową ikonę Ukrzyżowania z postaciami Bogurodzicy i Jana Ewangelisty pod krzyżem.